18. jan, 2015

Doodgewoon

 


bespiegelen onder een boom
vol nevelslierten rondom

een plek waar men geraakt
zich waarlijk naar wasdom verdroomt

een plaats waar ideeën zweven
vrij in zonlicht en de aard opgaan

waar men fraaie dingen beeldt
die lieden soms slafelijk verdragen
daar de tijd hen op de hielen raast
en hun lach in gemene delen breekt

kinderen moeten ook zo vroeg wijs
in een licht dat langzaam verdwijnt

en als het dooft
na zoveel verspilde dagen
gaat het dood
gewoon

 

© Rudolf

 

Deel deze pagina