Ingewikkeld

tussen de naden

van het straatbeeld

poppen strofen op

vage regels

gewikkeld om

hakken en veters

langs de rand van

een trage stoep

zingen tegels zachtjes

of misschien is het de wind

die een gedicht streelt

uit mijn mond

©️ Rudolf 15-08-24

Wij hakken tijd in delen

leggen ze keurig naast rauw vlees

een pracht versnipperd dier en lachen

de waanzin danst

in een hernieuwd oud jasje

De vloer kraakt onder ons gewicht

en wij verwachten

dat 't hout ons dragen zal

maar de wormen lachen

zij eten hun deel

©️ Rudolf 09-08-24

Compassie

Een arm die te lang

voor de mouw is

slalomt langs

de schaduw van een schreeuw

Een been dat hinkt

over de klinkers

van een gesprek

veegt stof van verloren tijd

Ogen die niet zien

maar voelen

schrijven zinnen

met een onzichtbare inkt

©️ Rudolf 07-08-24

Klinkklaar

hij wandelt tussen schemer en slaap

het straatlicht als enige metgezel

de schaduwen zijn zijn muzen

zijn woorden korrelig en scherp

als glas dat onder zijn zolen knerpt

hij strooit ze als zaad op dorre grond

de avondstad ademt zwaar

zijn longen vullen zich met gif

en kauwen het uit als inkt

de kille nacht omhult hem

een dwaallicht in de duisternis

fluisterend een oprecht klare taal

©️ Rudolf 30-07-24

Grachten van snijdend Phas

Een snik in stilte

door prikkeldraden heen gesleten

met zinderende tanden

Open mond als gapend graf

Wij zien de maan splijten

als zwarte tranen vallen

op velden van roestig ijzer

De lucht riekt naar verbrand Phas

Gloeiende insecten snijden

met poten van staal

door ons vlees van waanzin

We eten schaduwen

van vergane dromen

Onder vervormde bomen

kreunen vele kelen

voor een aardse nachtmerrie

Akkers geuren en kleuren

naar Parkinson

als ziekelijk zwart pek met al

Onze ogen verzwelgen

in totale chaos

als spiegels van eeuwig verval

©️ Rudolf 26-07-24

Vrijtinten

ziekelijke ontering

stript de ziel van

menig mens

lippen tot bloedens

aan de randen van een

onbegrip 

van jouw zieke geest 

en elke schaduw een echo

van een schaam

een schede kwetsbaar

gebroken

in honderden kleine

pijnlijke delen  

de weke huid

een canvas van pijn

beschilderd met de

handafdrukken

van jouw zieke dwang

waar de nacht nooit eindigt

haar ochtend nooit begint

om een regenboog

in vrijtinten smekend 

©️ Rudolf 05-07-24

Twintig levende tellen

men ademde in maskers

de lucht gevuld met zorgen

stormen van onzekerheden

vloeiden door lege straten

als spookverhalen in nachten

tijd tikte trager en vager

dan traag gewassen handen

herhalend als een mantra

twintig levende tellen

tegen het onzichtbare kwaad

vaccineren bracht raad

hield menig adem vrij

van de lucky bedeelden

doch getroffenen haperen

vanaf de allereerste brand

©️ Rudolf 27-06-24

Het masker

In de vele krochten van zijn geest huist duisternis

Achter zijn masker schuilt een immense diepte

Zijn hart, een leegte, een zwarte afgrond zonder bodem

Waar geen licht doordringt, geen liefde kan bestaan

In zijn diepste momenten van opperste waanzin

Ervaart hij de echo's van verloren menselijkheid

In de donkere nachten, wanneer de wereld slaapt

Hoort hij onophoudend 't geschreeuw van een dode ziel

©️ Rudolf 17-06-24

In verbondenheid

Is geloof een web van dromen

Gespannen over een afgrond

Een sprong in het onbekende

De diepte van een mysterie

Laat ons knielen

Niet uit vrees

Maar in verwondering

Het heilige vinden we in details

In het breekbare van het moment

Van onze kwetsbaarheid

In de stilte van de schemering

Waar woorden ophouden te bestaan

©️ Rudolf 11-06-24

Regels stromen

als een rivier

zonder oevers

Stotend tegen rotsen

van het alledaagse

polijstend

schurend

altijd in beweging

Een werkelijkheid

ongrijpbaar

als een spiegel

die zichzelf blijft herijken

©️ Rudolf 09-06-24

Zonder te spreken

Een mestkever rolt de zon op haar grondvesten

Lerenjasje van strevende kevers, bevende, knarsende en ratelende tandwielen

Glanzende schakels in de ketting van de wetteloze dageraad

Een gans die klokt een stijf gebroken wijzerplaat

Tikkende veertjes als kompas, maar vergeet de bewegende tijd

Witte oprukkende wieken snijden de ochtendlucht in tweeën

De schaduw van een kat sluipt sluw door het gure duister

Als stille fluisteraar van vergeten dromen

Onzichtbaar op jacht naar het zichtbare in bomen

Een muilezel in 't museum vol van huilklanken

Brengt de echo’s tot leven van een vergeten jammerland

Koud balkend een symfonie van aloude stoffige herinneringen

Een witte das scharrelt naar zwartwitte stropgeheimen

Stille moessonregens van bladeren, een tapijt van woeste achteraf verhalen

Bosrijk deze biechtstoel, fluisterend zijn koele mysterie

Een kuursalamander als versmelting van vuur en water

Onmogelijk dansend op de schier van het mogelijke

Schubben als doffe sterren, een kosmos op vier achterpoten

Vormen en kleuren klotsen en botsen, een kakofonie van geurende stilten

Vele verstrengelde draden van instinct en verwonderingen

Oervleugels van de nacht, stoere veren van de dageraad

Talloze beesten in hun oergeluid en in woordeloos fluisterlied

Dieren bezingen allen de wereld, zonder ooit raaskallend te preken

©️ Rudolf 06-06-24

Waaspatronen

nachtblauwe vonken kronkelen

rond het silhouet van spookvissen

nachtlichtjes, ondiep en zilt

waar traag het zand verzinkt

langs onscherpe kantlijnen

de sterren zuchten

verlost van wolken

boven geschreven patronen van licht

die dansen op korreltjes vochtig zout

ritme breekt de golven

tussen elke uitademing

in een waas van

repeterende vergeten zinnen

de vlagen verwaaien

als losse pagina’s

uit een verguisd boek

hunkerend

naar verloren gewaande ogen

de huid, een schatkaart

die fluistert in onverzonnen tekens

die luistert naar het ruisen

van een minnezinnig beleven

het herhaalt zichzelf

in vele oprechte echo’s

vol evenwichtige letters

©️ Rudolf 01-06-24

Jouw gezicht 

De grilligheid van het zijn

vloeiend in rimpelingen

lichtvervloeide fluistering

tussen steen en stof

Een klank

breekt door de nacht

knoestig

onder een schaduw van verlangen

Grassen die fluisterend spreken

vogels als onvoorspelbare zinnen

schieten door het hemelse ruim

met in de verte

op de grens van het tastbare

jouw gezicht

Verlangen weeft patronen

van droom en ontwaken

in echo’s huist het ongrijpbare

In deze ruimte

kruipt de tijd als een kleur

over het geurend landschap

vormloos

De adem van de aarde

een voortdurende gedaanteverandering

in het hart van de chaos

Voetstappen klinken in de verte

onbestemd maar krachtig

ritmisch

als het rondkloppen van het bloed

Jij en ik

wij dansen op het randje van begrip

in een schemerzone

tussen wat was

wat altijd zal zijn

©️ Rudolf 28-05-24

De hemelen krachten

De aarde bonst onder mijn voeten

Een polsende ader van gronden en lagen graniet

Het weeft zich een weg door

de tijdloze poorten van het niets

In het brein een smeltkroes van woorden

Van zinsdelen

Van lichtgevingen

Abstracties met namen

Gedaantes zonder schijnsel

Dansend in de onstuimige ether

Vloeibaar en vluchtig als kwikzilver

De hemelen krachten hun sterrenlach

Een catwalk van lichtbrekingen

Wervelende paradijzen van glans en gloed

Machtig spiraalvormig de leegte in

Mijn stem echoot in de schachten

Vermenigvuldigd en verminkt

Een bizarre symfonie van nuances en nervositeit

Rafels in de stoffen van bestaan

Op zoek naar enig houvast

De onzichtbare hand tast naar betekenis

Vindt slechts vele holle zinnen

Lege vazen op sokkels van graniet

Kouder dan het stof

Maar tussen de spleten

De krochten van de schemer

Een sprankje

Een vonk

Ongrijpbaar nog

Draagt het de belofte van een wereld

Die nog herboren

Nog vervolmaakt

©️ Rudolf 18-05-24

Bedrog is een keuze

menig hoofd omhuld

door een bedrieglijke waas

dorstend naar een oase

een veilig kompas

zoekt een uitweg

uit de duisternis

van liegende schijn

waar liefde en vrede

en waarheid

als leidraad verschijnt

©️ Rudolf 08-05-24

Spiegels

bij elke dans

van leven en lot

weeft Karma

haar onzichtbare draad

ijvert naar

een passend slot

want wat men zaait

zal men steeds oogsten

in deze eeuwige

kosmische cadans

©️ Rudolf 04-05-24

Binnen hun krochten

van donkere gedachten

over de rand van het kwaad

Dansen sadisten en psychopaten

in een wereld die schreeuwt

om genade

Met Gods hoogste verbod

vertrapt en verdraaid

terroriseren ze mens

en aarde

En vernietigen alles

van waarde

In hun duistere parade

©️ Rudolf 17-04-24

Waardig

waar sterren schitteren

als glas

waar een verheven wind

blaast

die iedereen

die 't waard is

op reis daarheen

zet

om mee

vredig te dansen

voor eeuwig

te versmelten met

©️ Rudolf 14-04-24

Er bangen kinderen

Op mijn rug zwaart de aarde

Op mijn rug rust weinig anders van waarde dan moeder aarde

Ik weet niet langer van schoon

Ik denk aan schoon van lucht en land en water

In mijn hoofd bangt een kind

Er bangen oorlogskinderen in mijn hoofd

Ik draag fijn wat pacifisme af

Ik draag liefdevol fijn wat pacifisme af

Ik draag vrede in mijn ziel

Ik schiet vrede in ieders ziel

Ik draag fijn steeds pacifisme af en ik vreedzaam en schoon en vredig mens en aarde

©️ Rudolf 27-03-24

Zij zag

blauwe flamingo's

zitten breien

op voorbij zwemmende

roze wolken

uiers waterdansen

in de melkweg

met regenboogtouwen

vastgebonden

pinguïns stuiteren

op glazen stelten

in pingpongende

wazige bellen 

na

drie

plakken

zoonlief cake

©️ Rudolf 30-01-24

Sinister spel

In mijn duister

van de dag

verstilt vals licht

Met snode lucht

werd droom

ontwricht

Maar keerzijde

van de maan

ontvouwt weer pracht

Waar hemeltje lief

jouw sterren dansen

in nacht

©️ Rudolf 23-01-24

Niet alleen

Toen ik je kuste

was het niet

je hoofd alleen

Niet je mond alleen

Niet je navel alleen

Niet je schoot alleen

Ik kuste ook al je tranen

Al je vragen

Al je wensen

En al je schrikbeelden

Zelfs je twijfels

Je onvaste voeten

En angsten

Voor hem

Ik kuste jou hoe je was

Mocht zijn

In je zen

©️ Rudolf 19-01-24

Daar je tranen stilletjes op mijn wimpers

Er schuilt een kracht in mij die onvergankelijk tot bloei

Omdat ik de zoete adem van je mooie ziel voel

Omdat ik mijn oprechte lach om je mond groeien zag 

Ik steeds nog vele rozenblaadjes uit jouw tranen kus 

En mijn ziel meer vuur heeft dan hij je met as toe bedekt

Mijn hart meer liefde kent dan zijn verleden hem lief is

Zijn slaan van jouw vleugels deze tijd ze niet verbrijzelt

Vrijmoedig spreek ik: Beweegt, onze ziel veroudert niet

Zijn zieke geest blijft giechelen in haar dorre kransen

©️ Rudolf 07-01-24

Wie het vallen

niet heeft verleerd

Heeft ook die ster

niet geëerd

©️ Rudolf 04-01-24

Als fluister

Als fluister

van sterrenpracht

een zacht gezang

schoon deze pracht

In glans

haar ogen, puur

en stralend

als een glinster vuur 

Vol van liefde,

hoop en licht

raakt deze engel

dit vreugde dicht

In dans

kalm gefluister

vrede daalt

als hemeling luister

©️ Rudolf 24-12-23

Onder duistere pet

In het stille maanlicht fluistert de wind,

een liefdesverhaal, hoe het begint

Beider harten kloppen in een wilde cadans,

verenigde liefde, in passionele dans

Doch een tiranniek aan leugens, in duister spel,

liet oprechte tranen vloeien, als een stille wel

©️ Rudolf 20-11-23

De ark van

In Eden liep

een eenhoorn

luim

De ark had

een dansvloer

in het ruim

Een duif

zong dierentalig

in poëzie

Noach danste

met een schaap

op zijn knie

©️ Rudolf 16-11-23 

Kies Partij voor de Dieren

Ons moeder

Mensen,

jaren in koopdrift verward

Rotzooi vergaart,

onze aarde, ons moeder verhardt

Kopen, kopen, kopen, mensen

in cyclisch aanbod refrein

Slopen we snel sneller de aard,

die ons al dierbaar zou moeten zijn

Rudolf 14-11-23

Kies Partij voor de Dieren

Gedrentel

Ja soms, heel soms,

gaat 't balletje scheef

Dan rolt en rolt 't niet,

zoals men graag heeft

Dan lachen anti goden

rond een voetbaltempel

Om 't heden Ajax spel,

een penibel balgedrentel

©️ Rudolf 13-11-23

Een kip van kleur 

In dit land van kaas en klompen

Danst een kip op houten stelten

Langs een lage waterboog vol kleur

En hult zich kranig in bieten kleur

Als molens zingen, 'tik tak tok'

En koeien springen bok op bok

©️ Rudolf 08-11-23

Heus den vlaamse lach

Met donkere krul, wipneus en ogen vol sterrenlicht,

bracht ze kleur en vreugde in mijnen gewicht

Ze speelde met de zon en danste in een regenplas,

met heuse vlaamse lach bleek zij reuze in haar sas

Speels nam ze mij mee, op avontuur, vol fantasie

met haar puurheid, en had volledig mijn regie

Echt, ik mis je, jij grote kleine vrolijke meid

en hopelijk gaat het je goed, bij dezen respijt

©️ Rudolf 01-11-23

achter een rookgordijn

vol van gefingeerde leugens

zette hij steeds

een verdere stap

een berekende stap

naar een onfrisse mist

rond haar begoocheld hoofd

dat naar een veilig leven dorst 

zonder uitweg

©️ Rudolf 29-10-23

Black magic

Misschien, wellicht is onze aard dit wat het moet zijn, licht en toch zwaar met niets anders dan raadsels gevuld

Een niet te tillen, vertillen aanwezigheid, om langzaamaan weer te verdwijnen, stilletjes in een waaien verwaaiend uit zicht

Wellicht misschien is al het leven toch dit wat moet zijn, stoffig, ontilbaar zwaar, edoch, verwaaiend raadselachtig licht

Of heel misschien tillen wij aan het lichtend leven veel te zwaar, blijkt en blijft ons verwaaien aaibaar, tilbaar en hemels verguld

©️ Rudolf 26-10-23

Ik heb zand in mijn motor

Zelfs wijn helpt mij niet echt

Er wonen dieren in mijn slaap

Een roze olifant is daar koning

Ook kringen er voorname mensen

Op hun hoofd krult een slang

© Rudolf 17-10-23

Ik wil 't liefst dichten

hoe erg ik iets vind 

Over hoe erg iets is

wil ik het liefst dichten 

En over hoe erg het wel niet is

over dat iets te willen dichten 

Over iets 

Een eeuwigdurend iets 

Een stammenmoordend iets 

Over iets als religie dat niets oplost

©️ Rudolf 11-10-23

steeds als ik tranen

met tuiten huil

vind ik wat troost

in de vorm van vlaamse

kinder glimlachjes

als een warme herinnering

in al dat zilte vocht

©️ Rudolf 08-10-23

Er is zoveel mis

dat men door de waan

de zin steeds mist 

©️ Rudolf 29-09-23

De ziel 

heeft genoeg 

gebeden

Het hart 

hevig genoeg 

gebloed

©️ Rudolf 25-09-23

Gestolen onschuld

Hij had een leven

zonder ontering 

beloofd

Hij onderschat de zwaarte

van wanhoop

het gewicht van twijfel

In hem zoemt steeds

een onaangename straal

uit overleden staal

Een dolende ziel

schreeuwt zijn zielsziekte

al jaren bij naam

©️ Rudolf 08-09-23

Op waarde 

die God's wereld 

dier en klimaat 

niet eert  

is 't leven op aarde 

in de hemel 

niet weerd 

©️ Rudolf 11-08-2023

Als wetsdienaar 

dronken 

achter het stuur 

met kind 

voor God 

en háár natuur 

ben je een monster 

©️ Rudolf 07-02-2023

Pas maar op 

van al dat jokken 

en aselect brallen 

hangen je ballen 

straks op je sokken 

©️ Rudolf 30-01-2023

Droom Helena lief 

steeds met twee vingers 

plompverloren

in je neus 

want heus

eenmaal plompgestoken

in je oren 

je zult de leugens niet horen 

©️ Rudolf  21-01-2023