26. jan, 2015

Een laatste vrijdag (R.I.P.)

een laatste vrijdag was een tijd in de lijdende vorm
je dood nam mijn gemoed op en betastte al mijn pijn
verborgen in de zwevende kronkels van mijn gedachten

van binnen klinken de herinneringen van broodjes en koffie
de momenten van ons filosoferen over het leven en

en de bandenloosheid van al je prachtige manieren

en dan ik met mijn ongedurige handen en vingers

het was die dag geen kracht wat ik zocht
nog vergeving, neen, verdomd, woorden schoten tekort

© Rudolf