29. mrt, 2015

O mijn god

alleen maart huist nog in mijn groene stoelen
en onvolmaakte glazen tafel

doch verkiezen mijn strofen reeds de vochtige tuin
onder bloesem en ontsproten bladeren
ik zuig daarbij de jongste eieren uit

drie schermen voorbij

ik kan haar niet zien staan daar
en toch hoor ik haar huilen
een tiener met verwaande pruillippen
een hormonale puber
met oerlelijke sproeten en ellenlang draadjeshaar
haar vader versnijdt Oost-Indisch doof
in gedachten de nog onbesneden moederkoek

en luider paraderen haar krokodillen
de hoogte in
ik begraaf een dikke traan in mijn gehoor
en verwoord de rib uit haar gegil

o mijn god
die hemeltergende hormonen ook

© Rudolf