31. mrt, 2015

Jij mijn dot

warm zonlicht
omsluit jouw halfnaakte lichaam
met een gulden gloed
van honingachtig licht
de wind danst zacht
door je vrolijke lokken

jouw gelaat oogt krachtig en trots
met oprecht heldere ogen

het is een gezicht
dat niet uitdaagt
maar naar je lonkt

de zon gaat onder
ontsteekt de lucht
in vurige kleuren
van oranjerood
en een vleugje goud

ik zie ons al gaan
hand in hand
snel oplopend
tegen de zilte golven
steeds verder weg
van het verlaten strand
en dan weer mee terug deinen
tot je neus op het zand belandt
zwembroeken vol gruis

in de verten glijden
donkere wolken
over de horizon 
op de nazomerwind

pijlen slaan gespannen

weldra zal deze dag
overgaan in de nacht 
en zal een zwoele rust
over ons heen vallen

dan mijn dot
draag ik je gedwee
de duinvoet voorbij
in vogelvlucht

alleen helm en wij
minnend onze strelingen

© Rudolf