1. dec, 2015

Tevergeefs

Ik hoor mezelf zacht zuchten
door het rulle zand
van vier seizoenen,
langs een zee die roept.

Deze herfst heb je veelvuldig
op een deur geklopt,
troosteloos je zandloper gezocht,
in een leegte die naar je wenkt.

Naar jou bleef ik verlangend verlangen,
omstrengeld in een hemels bed,
in een rozen kamer, waarbij je wijdbeens
de toon zet en tijd opnieuw begint te kloppen.

Ik voel mezelf koel zinken
in het zilte zilt
van één van de seizoenen,
liefde briefde steeds tevergeefs.

© Rudolf