4. aug, 2015

08. Ik verteder

Een hond is kei een plons en ringend water
tegelijk, richting horizon.

Jij bent al nader bij het dichten dan waarheen jijzelf
ooit geraken zal, het feest begint…
De geest.

Geen hoek is mij te klein, te groot.
Niets dan blootsvoets en blootsvoets te gaan,
daarheen, daaro…

Met een kano.
Wachten op een hernieuwde zondvloed.
Op voorhand lief oogzilt drogend.

Ik ben een kwispel en eet rendiergras
tot in de verste verten,
schuil nabij een lange gedachtenval,
schuif daar mijn tenen over de schreef.

Ik eet naalden, zover mijn benen mij dragen.
Ik eet graniet, zink naar de diepste diepten daarmee.

Ik verteder horizonten.

Ik verteder…


© Rudolf