Ik ben geen dichter, ik pen veel lichter.
11. okt, 2017
en dan loopt de weg al slingerend over een hoogte
met aan de hoge kant een weinig rotsvaste wand
een rij geplaatste keien en afgrond aan de soms dode rand
boven heeft een laatste winter er z'n sporen achtergelaten
in de vorm van wit gevlekte bergen waar vrije hoefdieren verkoeling zoeken
vanwaar wateren stromen elk van een kant
en elkaar zingend bij de hand nemen
grootser en grootser richting zee
waar in de late herfst de sneeuwvlakten
glanzen onder een waterige zon reeds door de hoefdieren verlaten
en waar het laatste water zich haast voor de naderende winter raakt
© Rudolf