3. feb, 2018

Emotieloos geslagen

Zij wiebelt haar zwijgende lijf, pijnlijk ineengedoken
Als onder hypnose
Geheel in zichzelf gekeerd
En ook ik zit

Voor haar en kijk
Naar een wereld buiten haar hoofd,
een hart en ziel door stevige muren omringd
Ik speur naar openingen, een kier, hoe klein ook
Geen klank, geen kleur brengt het in beeld

Zie verslagen ogen, leeg, kil, emotieloos geslagen
Zoek naar een speldenprik, een kleinste glimp
Als ingang, een opgang naar een doorbreken,
terwijl het wiebelen langzaam zwijgt

Plaats voorzichtig op beide knieën twee vingers
Zoek verbindende lusjes, diep en geduldig
Wat tref ik aan, daarbinnen, vraag ik mezelf alvast
Binnen haar wezen, gebroken hart, getergde ziel

Opeens ontspringt daar dat ene gehoopte puntje
Dat ene gezochte en gewenste straaltje

Ik glimp voorzichtig stilletjes naar binnen



© Rudolf

.