4. jun, 2018

De tijd tikt en tikt gelaten

volle blèrende suikermonden, de handen vol, altijd meer, verwend meer
er rolt een baby door babydromenland, baby’s dromen dromend, duimend
moeders stopt de tassen vol geladen tassen die vader sjouwt en sjokt en snauwt

tieners en hebbedingetjes als prulletjes puilen de kamers uit
macrotroep uit één bij één achterkamertjes, de hoeken luizig, voor een habbekrats, soms slaapt men er bij de gratie van, de uren afhoudend
belast het mens en milieu het milieu vooral, een keer of drie, vier wellicht, of 
leeg sms’t en twittert men bundels leeg, ze moeten leeg want
er wordt geschaterd, over politiek getetterd, beschimpt wordt de ander z’n stemgedragingen
alsof het er wat toe doet, toe doet
de tijd tikt en tikt, er tikt een blindenstok met zonnebril
in geen velden of wegen, geen wegen of velden

een bries doorwintert het landschap en wacht op wat komen gaat, op wat gaat komen, gelaten
wachten ook wij, wij wachten gelaten
soms uitgelaten, niet vaak maar soms, heel soms



© Rudolf 2011