Ik ben geen dichter, ik pen veel lichter.
10. jul, 2018
das motorrollende dampende boot
een drijvend gevaarte vol van holle magen
dansende sterren na het snelbuffet
een nachtelijk uitbuiken over de kruin van elke golf
vroeg de koele haven in zicht
ik rij voorzichtig de felle morgenzon tegemoet
in mijn tweede inmiddels eerste thuis
en waarachtig dit voelt zo waanzinnig goed
ik graai stilletjes
wat koelte
draai koeltjes de vele bochten
richting stille kobaltmeren
woeste stromen hoog graniet
en nee, niemand
maar dan ook werkelijk niemand
echt helemaal niemand
die me dan nog ziet
© Rudolf