Ik ben geen dichter, ik pen veel lichter.
23. nov, 2018
Ik zweef over de eeuwige ketens van deze wereld
Over de sneeuwige ruggengraat van de wit
toegedekte gletsjers
Waarin het licht zijn eigen weg vindt in de diep gespleten en gesmolten holten
Ik zweef over de hardste granietlagen als een dief onder de bijna stilstaande wolken
Aan stuivende watervallen voorbij
Over kille
kronkelende bruisende wilde wateren
Kobaltblauwe meren soms eng verscholen onder een hemels blauw
Ik zweef over lieflijke dorpjes
Oude houten huizen met gras geïsoleerde daken
Over slingerende gekunstelde natuurwegen
Over
begraafplaatsen met meeuwen overdag
En hellevuur in de nacht
© Rudolf